ดอกไม้ ความมืด ลมฝน และตัวมันเอง

ไม่ใช่พายุฝนหรือคืนที่มืดมิดหรอกที่ทำให้สีและกลิ่นหอมของดอกไม้หายไป
แต่ด้วยวาระของตัวเอง

มะลิซ้อนยามดึก / Rose Jasmine, late night

มืดดำยามค่ำคืน

ฤๅกลบกลืนดอกไม้ขาว

ผันผ่านม่านเดือนดาว
รอยประทับรับอรุณ

มะลิซ้อนในสายลมแรง / Rose Jasmine in the storm

ลมแรงแห่งฤดู
ฝนเกรี้ยวกรูพายุหมุน
หอบกลิ่นหอมละมุน
หากดอกไม้หรือไร้หอม

 
ผกา วาระสิ้น

เลือนสีกลิ่นเมื่อยินยอม

หอมเอ๋ยมิเคยออม

จักละโรยโดยตนเอง 

 

มะลิซ้อน เช้าหลังฝน Rose Jasmine in the morning light

ฝนตกหนักตลอดคืน
แต่ยามเช้าก็สวยเกินกว่าจะกลับเข้าไปข้างใน..



ดอกไม้ไม่ยอมให้ความมืดและพายุฝนกลืนกินสีและกลิ่นหอมของมัน
ดอกไม้จะโรยราก็ด้วยวาระของตัวมันเอง

อุปสรรคใดๆไม่สามารถเปลี่ยน ทำร้ายหรือทำลายเราได้
นอกจากเรายินยอม

อย่ายอมให้ 'เรา' เป็นอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของตัวเราเอง


จัสมิน
25/6/2017




*