15.4.59

ร่มเงาที่เฝ้าห่มดิน / ฺBlanket Earth (Thai Poetry)

Blanket Earth by Jasmine

มองไม้ใหญ่ให้ร่มเงามาเก่าก่อน
แตกกิ่งอ่อนยอดใหม่ใบสะอ้าน
ไม่ช้าชูดอกช่อรอแย้มบาน
ปันหอมหวานสีกลิ่นผืนดินเดิม

มองทุ่งหญ้าดอกขาวราวนิรมิต
เกสรปลิดฟูฟ่องล่องลมเหิม
ครั้นลมนิ่งงันชะงักลงปักเติม
มาแรกเริ่มเสริมเขียวอวดเรียวใบ

อยากจะเป็นเช่นไม้ไม่ลืมต้น
เป็นต้นสนหยัดอยู่คู่ลมไสว
เป็นต้นไม้ออกช่อล้อลมใจ
บรรเลงเพลงดอกไม้ให้โลกฟัง

อาจจะเป็นใดๆไม้ยืนต้น
ณ แห่งหนหยั่งรากลงฝากฝัง
ห่มผืนดินร้อนหนาวราวกำบัง
เป็นกำลังเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน
 
เราไม่ลืมไม้ใหญ่ไม่ทิ้งถิ่น
ไม่ลืมดินลืมน้ำไม่ลืมฝัน
ไม่ลืมลมลืมแสงแห่งวานวัน 
ไม่ลืมหญ้าห่มกันมาก่อนกาล
 
จึ่งเรียงร้อยถ้อยบอกเพลงดอกไม้
เขียนเนื้อใจเนื้อร้องทำนองหวาน
เอื่อยเอื่อยเรื่อยรินไหลใสผิวธาร
ร่วมขับขานเพลงใจไปห่มดิน

*


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น