ราตรี กลิ่นหอมที่คืนค่ำไม่อาจกลืนกิน / ์Night Jasmine, Perfume of the night (Thai poem)

ดอกราตรี / Night Jasmine

คืนนี้หอมหอมราตรีที่สุดหอม

ลมนิ่งออมถนอมกลิ่น ณ ถิ่นสถาน

ครั้นลมโชยโปรยหอมไปทั่วลาน

ราตรีบานอวลหอมมาล้อมใจ

หอมราตรีนี้แรงจนแจ้งจิต

ชวนคนคิดหอมนักหนามาจากไหน

ต้นราตรีฉันปลูกไว้ไกลไกล

 หอมดอกไม้ที่ค่ำคืนไม่กลืนกิน

ผ่านหน้าต่างประตูที่ปิดสนิท

คุ้นดั่งมิตรเข้ามาคอยละห้อยถวิล

บานพรูพรั่งหลังเธอท้อพ้อฟ้าดิน

มาให้กลิ่นราตรีที่เยื้องกราย


ช่อดอกน้อยประปรายกระจายหอม
สะพรั่งพร้อมหอมไม่สิ้นกลิ่นไม่หาย
พาหอมลอยคล้อยมาเยือนเพื่อนพระพาย
หอมกลิ่นอายคืนค่ำไม่ลำพัง

*