1.10.54

แม้แต่ความเศร้าก็มีคราวสิ้นแรง






เมฆล้าฟ้าหม่นฝนโรยสาย
ความเศร้าส่ายไหวในเงียบเหงา
ความสุขร่ายรำระบำเงา
ความโศกซมเซาคราวอ่อนแรง
*
ปรากฏชั่วขณะตัวละคร
บางครั้งทับซ้อนในลำแสง
มากมายว่ายเวียนที่เปลี่ยนแปลง
คุณค่าถูกแพงแห่งเวลา
*
หัวเราะร้องไห้ได้รู้สึก
ไม่มีตื้นลึกให้ค้นหา
เจ็บช้ำกรายกล้ำหล่นน้ำตา
ชีวิตเมตตาให้เสรี
*
เมฆล้าฟ้าโรยโปรยเม็ดฝน
ความเศร้าร่วงหล่นจนทางหนี
ความสุขร้องเต้นเล่นดนตรี
ทุกข์โศกถึงทีที่หมดแรง


*

8 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ2.10.54

    แวะมาซึมซับความละเมียดละไมของบทกวีค่ะจัส

    ตอบลบ
  2. เศร้า แต่ไม่สิ้นหวัง นะคะ
    ขอให้วิกฤตน้ำผ่านไปโดยเร็ว

    เพี้ยง

    ตอบลบ
  3. ชื่นชมค่ะ

    ตอบลบ
  4. ขอบคุณคุณ pooklook มากค่ะ
    ดีใจจังที่ได้เพื่อนใหม่
    แล้วจะไปเยี่ยมบ้านหลายหลังของคุณนะคะ ^^

    ตอบลบ
  5. แม้แต่ความไข้ก็ต้องสิ้นแรง
    หายเร็วๆค่ะจัส

    ศุกร์นี่ที่ทองหล่อ
    ทุกคนสั่งว่าจัสต้องหายให้ทัน

    ตอบลบ
  6. ศศิ ความไข้ยังไม่สิ้นแรงซะทีเดียว

    จัสซีคะ

    ^^

    ตอบลบ
  7. วันสองวันก็เดินปร๋อแล้วครับ

    ^^

    ตอบลบ
  8. ขอให้จริง

    อยากเดินปร๋อค่ะ

    ^^


    *

    ตอบลบ