บางสิ่งยิ่งใหญ ฤๅ เคยส่งเสียง ๒. การมาถึงของภาณุราชันย์

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

๑.

ภาณุราชันย์เดินทางมาถึงอย่างเงียบกริบ

ทรงเบือนพระพักตร์ทักทายเทพธิดาแห่งรัตติกาล

นานเพียงใดที่สวนทางกันเช่นนี้ร่ำไป

ชั่วกัปชั่วกัลป์นั่น ฤา จักสิ้นสุด

การเคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบก่อเกิดสัมผัสบางเบาผ่านเพียงผิว

กระนั้นเพียงพอต่อการดำรงอยู่ของผู้ตระหนักรู้ชะตากรรม

.

ก้าวย่างสู่ช่วงเวลาผ่อนพักสุขสงบเถิด ดรุณีฟากฟ้า

ในนิทรารมณ์อ้างว้าง หากยังมีความหวังใดหลงเหลืออยู่บ้าง

ฉันอาจปรากฏในฝันของเธอ

.

๒.

โลกจงตื่นเถิด

พลังแสงสว่างยิ่งใหญ่แห่งจักรวาลวาดเท้าเข้ามาให้ชีวิต

... เงียบเชียบ ... เรียบง่าย

ปราศจากวงดุริยางค์บรรเลงเพลงเกียรติยศนำทาง

ค่อยเยื้องย่างอย่างแน่วแน่แม้เชื่องช้า

ด้วยทุกวินาทีถูกคำนวณไว้สิ้น

แสงแห่งเรารินรดหยดหยาดชีวิตบนโลกที่รอคอย

นับแต่สิ่งมีชีวิตเล็กจนตามองเห็น ถึงต้นสนบนเขาสูงเสียดฟ้า

มนุษย์อยู่ระหว่างนั้น

ไม่เคยเป็นที่สุดของสิ่งใด

ไม่ว่าที่สุดความกระจ้อยร่อยหรือโอฬาร

คาดหวังว่าพวกเขาจักมิลืม

.

.

.

.

~