Home Photo

Home Photo
Happy New Year 2019

สวัสดีปีใหม่ค่ะ
กว่าจะมาสวัสดีได้ก็ผ่านไปถึง 15 วันแล้ว
เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน
แต่เราก็ยังมีอีก 11 เดือนครึ่งที่เหลืออยู่ให้ได้ทำอะไร ๆอย่างที่ใจปรารถนา
ขอส่งความรู้สึกดี ๆ ส่งแรงกายและแรงใจ และความเบิกบานเป็นสุขถึงเพื่อนอ่านทุกคนค่ะ

ลงภาพวาดหมายเลข 5 ซึ่งเป็นภาพเล็กหรือภาพลองวาดในกระทู้ "บทกวีบนแคนวาส"แล้วนะคะ

จัสมิน
15 มกราคม 2562


22.5.58

คนรักของสายลม




"หญิงสาวผู้เฝ้ากวาดลาน ตะเบบูญ่าบาน
ขับขานบทเพลงสายลม
ปูเสื่อหัวใจไว้ชม หอมกลิ่นอารมณ์
ไหวหวานปานเทพนิยาย
ณ ทุ่งดอกไม้ระบาย สีสันพรรณราย
เราไม่คาดคั้นปั้นปึ่ง
ช่องว่างกว้างขวางนั้นจึง มีเพลงลึกซึ้ง
ขับขานงันเงียบงดงาม"

"สายลมกับคนรัก"

*


พื้นที่โล่งกว้างที่เลือกสรรค์ เรากำนัลผืนดินนั้นด้วยสวนดอกไม้
นิรมิตขึ้นด้วยหัวใจดีงาม ความคิด และสองมือของเรา


อย่างช้า ๆ
สวนสวยที่เคยมีที่อยู่เพียงในจินตนาการปรากฏขึ้นต่อหน้า
ทุกช่วงเวลาอารมณ์ เราชื่นชมวันคืนที่เกิดขึ้นจากภาพร่างวันวาน
ผ่านหวานและขมของฤดูกาลที่เป็นใจและไม่เป็นใจ
 พันธุ์ไม้ที่แสวงหาเติบโตเบิกบาน
มวลดอกไม้คลี่แย้ม แตะแต้มสีสวย ๆ บนหลากหลายเขียวใบไม้
คล้ายริบบิ้นที่ผูกไว้อย่างสวยงามบนกล่องของขวัญ


ภาพร่างจากวันวานถูกเก็บไว้ในห้องหับจิตวิญญาณ
หนแห่งเงียบสงบ
หากต้องการ เราสามารถได้ยินเสียงลมหายใจเราเอง
ท่ามกลางเสียงเพลงบรรเลงเหล่าโน้ตที่เราโปรดปราน
ท่ามกลางเสียงคุณอ่านบทกวีบางบทในบางวันคืน
บางวันคืนที่เจ็บไข้ได้ป่วย
บางวันคืนที่เป็นสุข
ล้วนแล้วแต่วันคืนดี ๆ ที่จดจำ


บางครั้ง เราปอกเปลือกห่อหุ้ม
เหลือเพียงจิตวิญญาณเด็กน้อยไร้เดียงสาผู้หัวเราะร้องไห้ในระยะเวลาสั้น ๆ
 บางครั้งเราเก็บงำดั่งเช่นเราหุ้มห่อผลมะม่วงที่ยังไม่สุก
บางครั้งเราทิ้งอาหารและน้ำที่มีพิษ
และทุกสิ่งที่ไม่อาจเยียวยาใครได้แม้แต่ตัวเราเอง


"ใครกันหนอขโมยความอ่อนไหวของผู้คน" คุณรำพึงดังเพ้อไข้
"ไม่มีใครหรอก พวกเขาทำหล่นหายไปเอง" ฉันตอบ หวังปลอบประโลมความเปราะบางของเรา
"นั่นสินะ ความอ่อนไหวคือสมบัติภายใน ใครเล่าจะสามารถหยิบฉวยหรือแย่งยื้อ"


นานเท่าไรแล้ว ยามเมื่อเดินทางไกล คุณขอให้ฉันวาดภาพให้ในยามเช้าของทุกวัน
ภาระเร่งร้อนทำให้เหมือนมองข้าม แต่ไม่เคยลืมเลย
ถึงวันนี้ ฉันวาดให้คุณแล้ว ภาพจากบทกวีที่คุณเขียนให้
ในภาพวาดไม่มีแคนวาสเพราะคุณกำลังมองมันอยู่
เห็นไหม 
แคนวาสที่ว่างเปล่า
ไม่ว่างเปล่าอีกต่อไป



*





14.5.58

วันนี้ไม่มีแม่ไว้ให้มอง แต่ยังมีแม่ไว้ให้ได้เห็น / Can't Look but See, My Mom's Birthday


มะลิซ้อนคลี่บานในวันเกิดแม่ / Rose Jasmine on My Mother's Birthday


เพราะไว้วางอย่างดีมีดินฟ้า
แม้ดวงหน้าแสนรักจักไม่เห็น
แม้พลัดพรากจากตายก็คล้ายเป็น
ทั้งอุ่นห่มร่มเย็นที่้เจนใจ


คำว่าแม่ไพเราะก็เพราะแม่
คำรักแท้งดงามเกินความไข
คำว่าลูกปลูกเลี้ยงเคียงกันไป
คำว่าให้คือทุกอย่างในทางดี


ปลอบประโลมยามที่ลูกมีทุกข์
ได้อยู่เย็นเป็นสุขในทุกที่
ให้รับรู้สิ่งมีและไม่มี
รู้คุณค่าปฐพีที่ย่ำเดิน


รู้จักรักรู้จักให้ไม่เอาเปรียบ
รู้จักเงียบฟังให้ใช่ไม่ผิวเผืน
รู้จักพูดรู้จักหาอย่าขาดเกิน
รู้จักเพลินธรรมชาติสะอาดเย็น


ไม่มีแม่ไว้ให้มองในวันนี้
แต่ยังมีแม่ไว้ให้ได้เห็น
โลกจะสวยสุขโศกโลกลำเค็ญ
แม่ยังเป็นทุกสิ่งพักพิงใจ


*




แม่จากไปก่อนวัยวันนานหลายปี
วันที่ ๆ แม่จากไปลางเลือนเหมือนปฏิเสธที่จะจำ
ไม่เหมือนวันที่ ๆ แม่เกิด จำได้ขึ้นใจ
ดึใจที่แม่เกิดมาเพื่อเป็นแม่ของเรา


*